میراث فرهنگی هر ملت، ریشههای هویت و تاریخ آن ملت را شکل میدهد. بناهای تاریخی، آثار باستانی، موسیقی، آیینها و حتی قصههای کهن، همه بخشی از سرمایههای ارزشمندی هستند که باید از نسلی به نسل دیگر منتقل شوند.
مجله اینترنتی باستان شناس : اگر کودکان از همان سالهای نخست با مفهوم میراث فرهنگی آشنا شوند، در آینده شهروندانی مسئول و آگاه خواهند بود که نهتنها از تاریخ و فرهنگ کشورشان حفاظت میکنند، بلکه در شناساندن آن به جهانیان نیز نقشآفرین خواهند شد.
تماشای مستقیم یک اثر تاریخی، تأثیر بیشتری از مطالعه خشک کتابها دارد. والدین و مربیان میتوانند کودکان را به موزهها، کارگاههای صنایعدستی و بناهای ارزشمند ببرند و درباره اهمیت حفاظت از آنها گفتگو کنند.
آنچه در این مقاله می خوانید
- اهمیت آموزش فرهنگسازی در سنین کودکی
- راهکارهای آموزش به کودکان برای پاسداری از میراث فرهنگی
- ۱. آموزش در قالب بازی و قصه
- ۲. بازدید میدانی از موزهها و بناهای تاریخی
- ۳. استفاده از هنر و خلاقیت
- ۴. آموزش مسئولیتپذیری در محیط اطراف
- ۵. پیوند دادن گذشته با حال
- ۶. استفاده از فناوریهای نوین
- نقش والدین و مربیان
- نتیجهگیری
اهمیت آموزش فرهنگسازی در سنین کودکی
- شکلگیری هویت: کودکان با شناخت گذشته، هویت فرهنگی خود را بهتر میپذیرند.
- تقویت مسئولیتپذیری: وقتی کودک بیاموزد که آثار تاریخی میراث همه ما هستند، حس مسئولیت او در قبال جامعه پرورش مییابد.
- افزایش خلاقیت: آشنایی با هنرها، صنایعدستی و داستانهای سنتی، تخیل و خلاقیت کودکان را تقویت میکند.
راهکارهای آموزش به کودکان برای پاسداری از میراث فرهنگی
۱. آموزش در قالب بازی و قصه
کودکان بیش از هر چیز با داستان و بازی ارتباط برقرار میکنند. قصهگویی درباره پادشاهان، دانشمندان یا قهرمانان تاریخی، یا طراحی بازیهایی با موضوع حفاظت از آثار باستانی میتواند آموزش را جذاب کند.
۲. بازدید میدانی از موزهها و بناهای تاریخی
تماشای مستقیم یک اثر تاریخی، تأثیر بیشتری از مطالعه خشک کتابها دارد. والدین و مربیان میتوانند کودکان را به موزهها، کارگاههای صنایعدستی و بناهای ارزشمند ببرند و درباره اهمیت حفاظت از آنها گفتگو کنند.
۳. استفاده از هنر و خلاقیت
نقاشی از یک اثر تاریخی، ساخت ماکت یک بنا، یا اجرای نمایش کوتاه درباره یک آیین سنتی، هم سرگرمکننده است و هم به کودک میآموزد که این آثار بخشی از زندگی او هستند.
۴. آموزش مسئولیتپذیری در محیط اطراف
از کودکان بخواهیم وقتی در محیطهای تاریخی یا طبیعی حضور دارند، از آسیبزدن به آنها خودداری کنند؛ مثلاً روی دیوارها چیزی ننویسند یا زبالهای روی زمین نیندازند. این آموزش ساده، اولین قدم برای پاسداری از میراث فرهنگی است.
۵. پیوند دادن گذشته با حال
برای کودکان توضیح دهیم که چگونه معماری، غذاها، لباسها یا جشنهای امروزی ریشه در سنتهای کهن دارند. این پیوند، احساس تعلق به گذشته را در آنها تقویت میکند.
۶. استفاده از فناوریهای نوین
امروزه با بهرهگیری از فیلمهای انیمیشنی، اپلیکیشنهای آموزشی و واقعیت مجازی میتوان به شکلی هیجانانگیز کودکان را با تاریخ و فرهنگ آشنا کرد.
نقش والدین و مربیان
- والدین: میتوانند از خانه آغاز کنند؛ با قصهگویی، تماشای مستندهای تاریخی، یا خرید صنایعدستی.
- مدرسه و مربیان: باید در برنامههای آموزشی خود، کارگاهها و جشنوارههای مرتبط با میراث فرهنگی را بگنجانند.
پاسداری از میراث فرهنگی تنها وظیفه باستانشناسان یا مسئولان دولتی نیست؛ بلکه همه ما در این امر سهیم هستیم. آموزش این ارزش از کودکی، سرمایهای برای آینده است. کودکان امروز اگر بهدرستی تربیت شوند، فردا نگهبانان آگاه و دلسوز میراث فرهنگی کشور خواهند بود.
نتیجهگیری
بیایید نسلی را تربیت کنیم که حافظ آثار باستانی، دوستدار وطن، تاریخ و تمدن خود باشد؛ نسلی که بداند هر سنگ، هر نقش و هر یادگار تاریخی، بخشی از هویت و ریشه اوست. در برابر، نباید اجازه دهیم فرزندانمان همچون برخی نسلهای گذشته، بیمحابا و بهنام گنجیابی یا با زیاده خواهی و طمع از سر آگاهی یا نادانی به بهانهی فقر و شرایط سخت اقتصادی، تیشه بر ریشهی فرهنگ و تمدن خود زدند و با هر کلنگ صفحات و لایه های تاریخی را نابود کردند ، صفحاتی که هر کدام به تنهایی می توانست نام ایران را در جهان طنین انداز کند. کشوری که میخواهد در جهان قدرتمند باشد، باید از پیشینهی تاریخی خود پاسداری کند. آیندهی ایران در گرو آگاهی امروز ماست، و این آگاهی باید از کودکی در دل فرزندانمان کاشته شود.
نظرات کاربران